#ByczyKalendarz – dzisiaj przypada 64 rocznica urodzin i jednocześnie 14 rocznica śmierci Mariusza Okoniewskiego (ur.10.02.1956 – zm.10.02.2006) zawodnika Unii Leszno w latach 1974-81 oraz 1983-88.
Mariusz Okoniewski legenda Unii Leszno przez wszystkich kibiców został zapamiętany jako mistrz startu z powodu fenomenalnego refleksu i perfekcyjnej jeździe przy krawężniku. Licencję żużlową uzyskał w 1973 roku ale w lidze zadebiutował 7 kwietnia 1974 roku na torze w Gorzowie zdobywając 1 punkt. Cały sezon Mariusz Okoniewski zbierał cenne doświadczenie by w kolejnym roku pokazać w pełni swój talent.
Awansował do finałów Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski (6 miejsce, 9 pkt.) i cyklu Srebrnego Kasku (5 miejsce, 61 pkt). Srebrny Kask wywalczył w 1976 roku, a w 1977 zajął drugie miejsce. W tymże roku uzyskał awans do finału Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów w duńskim Vojens. 24 lipca 1977 roku pogoda nie była łaskawa dla młodych żużlowców i zawody przerwano po trzech seriach startów. Okoniewski zdobył 4 punkty co dało mu ósme miejsce.
W międzyczasie dla Unii Leszno zaczyna zdobywać coraz więcej punktów w rozgrywkach ligowych stając się jednym z ważniejszych zawodników drużyny. W 1978 roku wraz Bernardem Jąderem zdobywa w Chorzowie srebrny medal Mistrzostw Polski Par Klubowych, a z młodzieżową drużyną Unii wygrywa rozgrywki o Młodzieżowe Drużynowe Mistrzostwo Polski, który obronili rok później.
Sezon 1979 to także złoto Drużynowych Mistrzostw Polski i zdobyty na własnym torze w Lesznie tytuł najlepszego juniora w Polsce, a w cyklu czterech turniejów o Złoty Kask zajmuje 3 miejsce.
W latach 1978-80 z drużyną Unii zdobywa Drużynowy Puchar Polski, a wysoka forma ma potwierdzenie w statystykach. Średnie biegowe na poziomie 2,47, 2,25 oraz 2,43 dają mu pozycję lidera drużyny.
Pod koniec sezonu 1981 postanawia zakończyć karierę ale po rocznej przerwie wraca do ligowego ścigania ponownie stając się ważnym ogniwem drużyny przyczyniając się do zdobycia przez Byki kolejnych medali DMP w tym trzech z najcenniejszego kruszcu. W sezonie 1988 po trzech meczach w wieku 32 lat definitywnie zakończył karierę. Ostatni mecz ligowy odjechał w Opolu 14 maja 1988 zdobywając 1 pkt z bonusem.
W trakcie swojej kariery Mariusz Okoniewski dziewięciokrotnie wystartował w prestiżowym Memoriale Alfreda Smoczyka. Najlepszy wynik zanotował w 1975 roku zajmując 2 miejsce (13 pkt) ulegając jedynie Jerzemu Rembasowi.
Dla starszych kibiców postać Mariusza Okoniewskiego wiąże się ze złotymi latami Unii Leszno i przez 14 lat startów zasłużył na miano legendy klubu.
Zmarł 10 lutego 2006 roku w dniu swoich 50 urodzin.
Mariusz Okoniewski przez 14 sezonów w Unii Leszno wystąpił w 214 meczach, zdobywając 1958 punktów w 945 biegach.
1974 – 14 m, 45 b, 42 pkt.
1975 – 14 m, 49 b, 90 pkt.
1976 – 17 m, 77 b, 142 pkt.
1977 – 16 m, 76 b, 139 pkt.
1978 – 18 m, 94 b, 224 pkt.
1979 – 18 m, 83 b, 178 pkt.
1980 – 18 m, 81 b, 184 pkt.
1981 – 16 m, 74 b, 143 pkt.
1983 – 16 m, 73 b, 157 pkt.
1984 – 18 m, 80 b, 183 pkt.
1985 – 18 m, 78 b, 174 pkt.
1986 – 16 m, 77 b, 182 pkt.
1987 – 12 m, 50 b, 109 pkt.
1988 – 3 m, 8 b, 11 pkt.
Debiut ligowy w barwach Unii Leszno – 07.04.1974 w Gorzowie ze Stalą 1 pkt (0,0,0,1)
Najważniejsze klubowe osiągnięcia:
DMP – 12 medali
Złoty – 1979, 1980, 1984, 1987, 1988
Srebrny – 1977, 1983
Brązowy – 1975, 1976, 1981, 1985, 1986
MDMP – 2 medale
Złoty – 1978, 1979
MIMP – 1 medal
Złoty – 1979
MPPK – 1 medal
Srebrny – 1978
DPP – 3 medale
Złoty – 1978, 1979, 1980
foto. z archiwum Alojzego Norka